Jestem skowronkiem. To znaczy nie jestem ptakiem bo jestem człowiekiem, jestem jednak człowiekiem, który rano działa bardziej efektywnie niż wieczorem. Ba, koło 16:00 zaczyna się u mnie walka o życie, a przynajmniej walka o przytomność umysłu. Tak, zdarza się mi się uciąć popołudniową drzemkę bo dzięki temu jestem jakoś w stanie dotrwać do wieczora.

Siadasz i masz zaplanować swój czas wolny na następny tydzień. Już nie możesz się doczekać tego spaceru pośród kwitnących drzew, relaksującej jogi, czytania książki (a spogląda na Ciebie z półki już od miesiąca!). Tydzień mija, czas wolny niby był, ale jakoś niewiele rzeczy z tej listy się wydarzyło. Relaks spędziłeś skacząc z jednego filmiku z Youtuba na kolejny, porównując adidasy na Zalando i czerpiąc inspiracje z Instagrama.

Liderzy często polegają w swojej codziennej pracy na kompetencjach, które mają najlepiej rozwinięte. I nie ma w tym nic dziwnego: wszak wiemy, że najlepiej budować na naszych mocnych stronach. Czujemy wtedy lekkość i satysfakcję, gdy pracy towarzyszą sukcesy. Widzę jednak w swojej trenersko-coachingowej pracy, że największe sukcesy osiągają ci liderzy, którzy nieustannie popychają samych siebie do rozwoju, wychodzenia ze strefy komfortu. Rozwój osobisty stanowi integralną część ich przywództwa. Drżę natomiast, gdy słyszę od czasu do czasu na szkoleniu zdanie: „ja już tyle widziałem i przeżyłem, że już nie muszę się rozwijać”.

Nie znam osoby, która nie miałaby tego problemu. Przynajmniej czasem. Przynajmniej przy niektórych działaniach. Wielu z Was deklaruje, że ma ten problem regularnie. Szczególnie w ostatnim roku. Motywacja to m.in. chęć do działania. To nie to samo, co determinacja, czyli konsekwentne działanie, które wynika z podjętej decyzji i jest przez nas realizowane pomimo różnych trudności i przeszkód. Motywacja jest bardziej „kapryśna i wrażliwa”, bardziej podatna na różne czynniki i wpływy zewnętrzne. Czyli na przykład jeszcze wczoraj mogłam mieć super motywację do codziennego biegania, ale dzisiaj pada deszcz i motywacja, by założyć buty i biec mi spadła do minus dwóch. Bez determinacji zostanę w domu.

Coraz częściej słyszę od Was na szkoleniach, że jesteście zdemotywowani i nie macie już siły do działania. I tutaj zawsze proszę by przez chwilę zastanowić się czy jesteście zdemotywowani, czy jednak zmęczeni. Trudno o motywację bez celu i gdy mówicie, że brakuje Wam motywacji to zwykle oznacza, że utraciliście wiarę w to co robicie. Że już tego „nie czujecie” i straciliście do tego serce. Jeśli jednak nadal widzicie w tym sens i wartość, ale po prostu brakuje Wam sił, to może nie jesteście zdemotywowani, tylko po prostu zmęczeni. Gdy jesteśmy zmęczeni to powinniśmy odpocząć, a nie odpuszczać.

Na wstępie chciałabym podkreślić, że do inicjatywy i kreatywności nie zachęcisz wszystkich. Nie łudź się, że skoro korporacja narzuca ludziom wychodzenie z inicjatywą jako standard, wartość albo cel, wszyscy twoi ludzie z entuzjazmem zabiorą się za wymyślanie nowych usprawnień albo projektów. To nie leży w naturze wszystkich ludzi. Prawdopodobnie w twoim zespole (chyba, że jesteś liderem prężnie działającego zespołu marketingu lub R&D) są osoby, które wolą rutynową, spokojną pracę, w której wykorzystują takie umiejętności jak uważność, zorganizowanie, analiza, itp. I to jest ok. Nie każdy ma umysł Edisona i zapędy twórcze. Poobserwuj swoich ludzi, jakie mają naprawdę zdolności i kompetencje i dopasowuj do nich zadania.